Compleet

Dag 1 - Seattle
Op Schiphol zijn we donderdagavond bij vertrekhal 3 gaan kijken naar de bloemenzee die er ligt ter nagedachtenis van de slachtoffers van MH17. Erg indrukwekkend om te zien:

 

Vrijdag vertrokken we rond 10:30 richting Seattle. Na een vlucht van iets meer dan 9,5 uur kwamen we om 11:20 plaatselijke tijd aan. Vanaf het vliegveld ben je in 45 minuten in het centrum van de stad; eerst een stuk met een metro en daarna met een monorail die er nog staat sinds de wereldtentoonstelling uit 1962:

 

De baan is maar anderhalve kilometer lang, maar dat scheelt mooi weer anderhalve kilometer met koffers slepen. In 1962 werden er in een half jaar 8 miljoen mensen mee vervoerd. Nu zijn dat er jaarlijks nog 2 miljoen:

 

Ze voorspelden voor vandaag de hele dag zon, maar toen we aankwamen regende het. Gelukkig klaarde het in de middag snel op, want we hadden een afspraak in het Olympic Sculpture Park.

 

In dit park staat een verzameling kunstwerken, waaronder een die gemaakt is door een Amerikaan en zijn Nederlandse vrouw: Typewriter Eraser, Scale X:

 

Toen het onthuld werd stond er nog een bordje bij waarop stond dat het verboden was om er foto's van te maken, maar dat hebben ze vrij snel weggehaald:

 

Het park ligt aan het water, met in de verte zicht op de cruisehaven van de stad; hier komen jaarlijks 800.000 passagiers doorheen:

 

De pre-meet voor BlytheCon Seatlle begon om 15:00 en het was er behoorlijk druk. BlytheCon duurt morgen de hele dag, in een zaal vlakbij de Space Needle, die hier op de achtergrond te zien is:
 

Ik vond het allemaal best, maar heb Valeri na 10 minuten achtergelaten en ben het centrum in gegaan om daar eens rond te kijken:

 

Seattle is met 635.000 inwoners de grootste stad van de staat Washington; vrij veel, maar het oogt niet echt druk. Misschien kwam het door de hitte, maar er waren weinig mensen op straat, vond ik. In het centrum staan overal kunstwerken, zoals deze 5 meter hoge ijslollie van Catherine Mayer:

 

En Seattle staat natuurlijk bekend om de Space Needle. De toren leek op plaatjes altijd enorm hoog boven de stad uit te steken, maar blijkt in werkelijkheid niet zo heel hoog te zijn: slechts 184 meter...

Aan de voet van de Space Needle staat het opvallende EMP Museum dat is ontworpen door Frank Gehry:

 

Binnen schijnen verschillende tentoonstellingen te zijn: Music + Sci-fi + Pop Culture, noemen ze het. Misschien dat ik daar morgen nog even ga kijken als Val op BlytheCon zit:

 

's avonds tegen een uur of acht waren we allebei bekaf van een lange dag. Daar hielp zelfs een Cola met echte suiker niet meer tegen:

 

Dag 2 - BlytheCon Seattle
Ik heb vanochtend Valeri afgezet bij de locatie van BlytheCon en ben toen zelf naar Nike Seattle gelopen om een paar Jordans te halen die vandaag om 09:00 gereleased werden. Onderweg erheen kwam je langs het neon bord van de Elephant Car Wash:

 

Bij Nike stond gelukkig niet zo'n heel lange rij; een man of 15-20 totaal. Bizar verhaal opgevangen terwijl ik stond te wachten; een gast achter me stond tegen een andere te vertellen dat een aantal maanden terug z'n storage unit was leeggejat: $6000 aan schoenen pleite...
 

... sindsdien kocht hij ze niet meer om te verzamelen maar om te dragen. Om kwart over 9 stond ik weer buiten en toen snel teruggegaan om het begin van BlytheCon mee te maken. Het werd gehouden in het Seattle Center, vlakbij deze bloemen: "Sonic Bloom"; een kunstwerk dat op zonne-energie beweegt:

 

Toen ik terugkwam was alles al opgezet...

 

... en een half uurtje later kon het geweld losbarsten:
 

Deze vrouw, Allison Katzman, heeft ruim 40 jaar geleden Blythe ontworpen:
 

Toen het tussen de middag wat rustiger werd ben ik naar het EMP Museum gegaan:
 

In het museum hadden ze verschillende afdelingen. Zo was er een fantasyafdeling, met bijvoorbeeld de kleren uit The Wizard of Oz uit 1939. Het kostuum van Courage de leeuw, is gemaakt van echte leeuwenvacht!

 

Verder hadden ze een hoofd van de T-800 Terminator uit Terminator 2: Judgement Day:
 

En een zombiepak uit de Thrillervideo van Michael Jackson, uit 1982:
 

In de lobby tussen de verschillende zalen in staat een grote muur vol 'echte' gitaren:
 

In datzelfde deel staat ook de Witte Fender Stratocaster waar Kurt Cobain op speelde tijdens Nirvana's Nevermind Tour in 1992. Hij heeft 'm stukgeslagen in het Seattle Coliseum, op 11 september 1992:

 

Ze hadden ook spullen uit recentere clips, zoals deze outfit van Macklemore & Ryan Lewis uit de Thrift Shop video:

 

Ook van Macklemore, de jas met wolvenkop uit de videoclip voor Can't Hold Us. "What you know about rocking a wolf on your noggin?"...

 

Toen BlytheCon rond een uur of zes was afgelopen zijn we 'even' naar Kerry Park gelopen. Dit parkje ligt bovenin Seattle en je hebt er prachtig uitzicht over de stad. Alleen moet je daar dus wel eerst al die heuvels voor op lopen:

 

Op weg terug kwamen we deze mafkees tegen; hij zat voor een winkel, bovenop een verhoging in zijn leunstoel. King of The Hill:

's avonds bij de Mc een Habanero Ranch Quarter Pounder gehaald. Ik had al een vermoeden dat hij heet zou zijn, maar wist niet precies wat habanero was; blijkt 10x heter dan jalapeno's te zijn. Dat tintelde wel aardig:

 

Dag 3 - Space Needle & Chihuly
Het is schitterend weer vandaag op onze laatste dag in Seattle! We zijn vanochtend de Space Needle op gegaan:

 

Met de lift ben je in 41 seconden boven. Onderweg kan je naar buiten kijken, waarbij je een mooi uitzicht op het EMP Museum dat eronder ligt:

 

Op Lake Union vliegen de watervliegtuigen de hele dag af en aan. Ze schijnen veel gebruikt te worden om mensen naar de nabijgelegen eilandjes te vliegen en om toeristen af te zetten bij een walvis- of orcatour:

 

Vanaf hier kan je ook mooi zien hoe wijds het hier is: er is wel wat hoogbouw in het centrum van de stad, maar eromheen is alles al vrij snel laag:

 

De toegangsprijs voor de toren is inclusief een foto, dus die hebben we maar even laten maken. Dat is schijnbaar nieuw: geef mensen een foto die ze online kunnen bekijken en sharen en je hebt meteen gratis reclame. Goed verzonnen!

 

Van de Space Needle zijn we naar het Chihuly Garden and Glass museum gegaan. In dit museum staan een groot aantal werken van Dale Chihuly; een Amerikaanse glasblazer. "Glass Forest" uit 1971 is gemaakt door glas vanaf een ladder te blazen, waarbij het glas op de grond terecht komt en daar langzaam hard wordt:

 

Dit is "Persian Ceiling", uit 1992:

 

"Milli Fiori", Italiaans voor duizend bloemen, is een verzameling van een groot aantal van zijn losse werken:

 

Hij haalt de inspiratie voor dit soort tuinen uit zijn herinneringen aan de tuin van zijn moeder. Erg mooi om te zien!

 

"Ikebana and Float Boat" is een werk dat gebaseerd is op zijn tijd in Finland; terwijl hij daar verbleef gooide hij glasblaaswerk in het water om te zien hoe het werkte met water en licht. De lokale jeugd viste de wegdrijvende stukken vervolgens op en voila: het idee voor een nieuw stuk kunst was geboren:

 

Een deel van het museum bestaat uit een grote glazen kas waarin een 30 meter lang object hangt:

 

Het ontwerp van de kas is gebaseerd op de Sainte-Chapelle in Parijs en het Crystal Palace in Londen. Wij waren 's ochtends meteen toen het open ging bij het museum en de zaal was nog helemaal leeg:
 

Buiten de kas en nog een hele tuin ingericht, vol met glazen bloemen:

 

Chihuly wilde dat zijn werk eruit zag alsof iemand het zo in de natuur had gevonden:

 

Vanaf het museum zijn we met de monorail naar het centrum gegaan.

 

In Seattle vind je Starbucks op praktisch elke hoek van de straat. Bij Pike Market Place staat de eerste winkel uit 1971. Tegenwoordig zijn er meer dan 23.000 wereldwijd!

 

Langs het water staat de eerste Farmers Market van Seattle. Boeren uit de omgeving komen hier al vanaf 1907, onder het mom van "Meet The Producer":

 

Zoveel gezond eten konden wij uiteindelijk ook meer weerstaan...

 

In het centrum van Seattle zit nog een klein museumpje over de Klondike Gold Rush van 1897-1898 waarvoor Seattle als aanvoerstad diende:

 

We zijn langs het water teruggelopen naar het hotel. Een aardig stukje lopen, maar het was lekker weer:

 

Onderweg stond er een kerel met 3 aangeklede chihuahua's:

 

Dit weekend is Seattle Seafair en de Blue Angels, het demonstratieteam van de US Navy, geeft een aantal shows, waarbij ze vaak maar 3 meter van elkaar vliegen:

 

Aan de kade liggen twee schepen van de Navy aangemeerd: de guided-missile Cruiser USS Chancellorsville (CG 62), en guided-missile destroyer USS Howard (DDG 83):

 

Morgen vliegen we naar LA, waar we vier nachten aan het strand in Venice Beach zullen blijven...

Dag 4 - Venice
Vanochtend zijn we om 10:30 van Seattle naar Los Angeles gevlogen. Vanaf Seattle vliegen er veel vliegtuigen van Alaska Airlines. Er zijn er een aantal met een speciale "Salmon Thirty Salmon" paintjob:

Na iets meer dan twee uur vliegen kwamen we aan in LA. We hebben eerst de huurauto opgepikt bij Alamo en zijn toen naar Venice Beach gereden...

We slapen de komende vier nachten in de Breeze Suites aan het strand en de Boardwalk in Venice:

Venice is in 1905 opgericht als het "Venetie van America". Tegenwoordig trekt het jaarlijks miljoenen toeristen, die voornamelijk over de boardwalk heen en weer lopen...

Net als bij de meeste kuststeden hangt het ook hier van souvenir- en t-shirtwinkels aan elkaar:

Venice staat ook bekend om de vele murschilderingen...

Bedrijven springen er handig op in en laten hun reclames ook op de muren schilderen...

Op de boulevard zitten een aantal winkels waar je een "medical marijuana evaluation" kunt laten doen; na een kort gesprek krijg je dan een mariuanapaspoort waarmee je het voortaan legaal mag kopen. "The Green Doctors" is een van die toko's. Eerst liepen ze nog blij te roepen, maar toen ik er een foto van maakte begon die dude aardig te janken. Ik zag pas later dat er levensgroot boven stond dat je geen foto's mocht maken:

Ze hebben hier op het dakterras een paar banken staan zodat je op je gemak van het uitzicht kunt genieten...

... of van de zwervers die beneden op het strand hun tentjes aan het opzetten zijn. Ze hebben hier in Venice behoorlijk wat overlast van ze: 75% van alle klachten die bij de LAPD binnenkomt gaan erover.

's avonds zijn we naar de In-N-Out Burger bij Marina del Rey gereden. De hamburgers van deze keten zijn pas nog uitgeroepen tot nummer 2 burger in America. Nummer 1 was Habit Burger, die gaan we binnenkort nog wel ergens testen.

 

Dag 5 - Camarillo 

Vandaag een dagje wezen shoppen. Eerst naar de Target in Camarillo, een uurtje rijden vanaf Venice:

Daarna zijn we naar de Premium Outlets geweest om goedkoop kleren in te slaan. En daarna door naar de Walmart, vooral om er een beetje rond te kijken...

Tussen de middag hebben we bij de Cinnabon wat Bites gescoord...

... bij Footlocker ook een paar Jordan XIV's voor Valeri gehaald...

... en toen zijn we over de Pacific Coast Highway teruggereden richting Venice. Onderweg hebben we nog even gestopt om te kwijlen bij de villa's die bij Malibu aan het water staan. Er staat er 1 te koop voor $15.000.000:

's avonds bij Baja Fresh een overheerlijke, megagrote, burrito gegeten:

Op weg terug naar het hotel kwamen we langs de CVS, waar al 25 jaar lang een 10 meter hoge joker in een tutu boven de deur hangt:

Tegen zonsondergang hebben we een tijdje zitten chillen op het dakterras:

Genieten van het uitzicht...

... en de actie beneden:

 

Dag 6 - Los Angeles & Santa Monica 

Vandaag zijn we naar het California Science Center gegaan. Ze hebben hier één van de drie Space Shuttles die in een museum zijn beland. Het museum ligt naast The Coliseum, waar de Olympische Spelen van 1932 en 1984 zijn gehouden:

Voor de ingang staat een 31 meter lange A-12 Blackbird; een spionagevliegtuig dat werd ontwikkeld voor de CIA:

Eenmaal binnen was het even zoeken naar die Space Shuttle: je kwam als je de bordjes volgde in een kamer vol onderdelen terecht, zoals de banden van de Shuttle, maar daar was het ons niet om te doen...

Na een kort sprintje de trap af kwamen we eindelijk in het Samuel Oschin Pavilion waar de Endeavour staat. Er klonk nog net geen "hallelujah-kerkkoortje", maar wat meesterlijk om zo'n ding in het echt te zien!

Ik heb er echt vol verbazing naar staan kijken en een paar minuten met een grote grijns rondgelopen. De buitenkant van de Shuttle zag er heel apart uit; alsof het nep was ofzo, het leek wel papier maché:

Maar ze hadden bewijs dat het allemaal echt was; in de hal van het gebouw hingen foto's van de tocht die de Shuttle had afgelegd om in het museum te komen. Dwars door de straten van Los Angeles, hoe cool moet het geweest zijn om dat mee te maken!

Na het Science Center zijn we naar het Griffith Observatory gereden. We hadden al eens eerder een poging gedaan daar te komen, maar strandden toen op een doodlopende straat in de Hills. Dit keer hadden we meer succes:

Vanaf het Observatory heb je een mooi uitzicht op het Hollywood Sign. De letters uit 1923 zijn 15 meter hoog:

Boven vliegen een flink aantal kolibries rond. Ze zijn razendsnel, maar deze staat er aardig op:

Vanaf het Griffith Observatory was het een kort ritje naar de winkel van Johnny Cupcakes; een als bakkerij ingerichte t-shirtwinkel:

's middags zijn we nog naar de Beard Papa's geweest. Een restaurantje waar ze roomsoezen van formaat tennisbal verkopen. Met bananensmaak bijvoorbeeld:

Daarna zijn we teruggereden naar het hotel. Vlak voor de deur ligt het Venice Skate Park. Op het strand en op een steenworp afstand van de oceaan: 

Op de boulevard was het een drukte van jewelste. Geen idee wat ze precies aan het doen waren, maar het klonk als een potje ouderwets geld-uit-de-zak-kloppen:

Tegen een uur of vier zijn we naar Santa Monica gelopen. Onderweg kom je langs verschillende murals:

De pier bij Santa Monica is in 1909 gebouwd. Bij de ingang staat standaard een politieauto geparkeerd:

Achterop de pier zit Pacific Park; een klein pretparkje waar ze onder andere een reuzenrad hebben. We wilden hier tijdens een vorige vakantie al een keer op gaan, maar dat is er toen niet van gekomen. Nu wel:

Het reuzenrad werkt op zonne-energie en is 26 meter hoog. Voor $6 mag je er een kwartier rondjes op draaien:

Langs het strand zie je hier overal de lifeguardtorentjes, zoals je ze vroeger in Baywatch zag. Alleen geen Pamela Anderson te bekennen helaas...

Het is hier elke dag belachelijk lekker weer. Zoals het liedje al claimt: "It Never Rains in Southern California". En daar lijkt het echt op, als je er rondloopt:

Bij Santa Monica waren een paar gasten bezig met een koorddansachtige act op een stuk elastiek. Dit ventje was me op en neer aan het sprinten op dat touw:

Overal zijn mensen aan het fietsen, hardlopen en wandelen:

Vlakbij het hotel staan een paar brandweerauto's. De brandweerlui waren met een auto bezig, maar we konden niet goed zien wat er aan de hand was. Soort LA variant van een gevalletje kat-in-de-boom denk ik.

Morgenochtend gaan we naar de Warner Bros Studios voor een tour. En 's avonds naar Eminem & Rihanna in de Rose Bowl in Glendale en dan zit het er voor ons alweer op hier in Venice Beach.

 

Dag 7 - Warner Bros, Eminem & Rihanna 

Vanochtend zijn we naar Burbank gereden; een stadje net boven Los Angeles waar het Warner Bros Studiocomplex ligt. Het is opgericht in 1923 en is nu het grootste filmcomplex ter wereld.

 

Ze hebben er een stadje gebouwd; "Anyville USA", waar ze elke stad in de VS mee kunnen namaken. Links staat het huis uit The Gremlins en de leader van Growing Pains. Midachter een stadhuis, of een highschool:

 

Ze hebben er een kantorencomplex, dat ook dienst doet als hotel. Kwestie van een paar borden veranderen en niemand die het meer herkent op TV of in de film. Het schijnt dat de gemiddelde Amerikaan misschien in 5% van de bekende steden van TV geweest is, dus als een stad ook maar een beetje lijkt dan 'geloof' je dat het echt is:

 

Je hebt soms maar een heel klein stukje grond nodig om een illusie te creëren. Het gras hier werd in Friends gebruikt om Phoebe door Central Park te laten rennen:

 

Deze straten worden vaak gebruikt voor scenes uit New York. Bij de trappen achteraan is de upside-down kiss-scene uit Spiderman opgenomen.

 

Omdat Batman dit jaar 75 jaar bestaat hebben ze een tentoonstelling georganiseerd. Ze hebben de maskers van The Joker uit The Dark Knight:

 

De outfit van Jack Nicholson van Batman uit 1988. Nicholson ontving een percentage van de opbrengst van de film als salaris; dat bleek $60.000.000 te zijn!

 

De pinguins uit Batman Returns:

 

En de Catwoman suit van Michelle Pfeiffer uit Batman Returns. Voor de rol van Catwoman heeft ze een maand lang geoefend met de zweep die erbij hoort en tijdens de opnames zijn er 60 outfits gebruikt:

 

Boven hadden ze nog een tentoonstelling over Harry Potter:

 

Ze hadden een monster uit de Prisoner of Azkaban, uit 2004:

 

Hermione:

 

In een ander gebouw hadden ze de voertuigen uit Batman staan, waaronder de Tumblers en de Batpod:

 

Aan het einde van de tour mocht je nog kijken op de set van Friends. En je kon op de bank uit Central Perk zitten...

 

Een aflevering van 40 minuten kostte 8 dagen om op te nemen. Voor het laatste seizoen kregen de acteurs $1.000.000 per aflevering:

 

... daarna liep je door een pakhuis vol met props. Zo hadden ze de stoelen uit The Matrix er staan:

 

En daarna was de twee uur durende tour voorbij. That's All Folks!

 

's middags zijn we nog even naar Forest Lawn gereden; de begraafplaats waar Michael Jackson begraven ligt:

 

De deur die recht op zijn tombe kijkt stond open omdat er net een dienst was afgelopen, maar helaas liep er een nerveuze medewerker rond die meteen de bewaking erbij riep. Dus de foto van binnen komt van internet:

 

Hij ligt hier boven, rechts van de boom achter de glas in lood ramen:

 

's avons zijn we in Glendale naar een concert van Eminem & Rihanna gegaan. Het optreden was in de Rose Bowl, het stadion van UCLA. In 1994 is hier de WK-finale gespeeld. Het stadion staat naast een golfbaan, waar je je auto op mag parkeren. Iedereen blijft vervolgens nog een tijd bij z'n auto zitten om daar wat te drinken of te eten:

 

Er kunnen 50.000 mensen in het stadion:

 

De show was geweldig; dik 2,5 uur lang waarbij iedereen het hele concert op z'n benen stond:

 

Ze deden eerst een paar nummers samen, daarna deed Rihanna een uur lange soloshow, waarna Eminem zijn grootste hits deed:

 

En als afsluiter natuurlijk "Monster", waarna het zoeken naar de auto in het donker begon. Dat viel nog niet mee, maar gelukkig hadden ze vooraf al aangegeven dat je even goed moest kijken waar je je auto achter liep, aangezien een op een donkere golfbaan 's nachts alles op elkaar lijkt. Uiteindelijk waren we rond half één thuis..

 

De setlist:

Act One
For the first few songs of the night, Em and Rih hit the stage together to perform:
1. “Numb”
2. “No Love”
3. Run This Town (Renegade verse from Eminem)
4. “Live Your Life”
5. “Crack A Bottle”
6. “Won’t Back Down”

Act Two
Shady took a little breather, while Rihanna went solo for almost an hour:
7. “What Now”
8. “Phresh Out the Runway”
9. “Birthday Cake”
10. “Talk That Talk”
11. “Rude Boy”
12. “What’s My Name?”
13. “Pour it Up”
14. “Cockiness”
15. “Man Down”
16. “You Da One”
17. “Wait Your Turn”
18. “Jump”
19. “Umbrella”
20. “All of the Lights” (snippet)
21. “Rockstar”
22. “Where Have You Been”
23. “Stay”

Act Three
After reuniting briefly for “Love the Way You Lie,” it was Eminem’s turn to rock the Rose Bowl Stadium:
24. “Love the Way You Lie”
25. “3a.m.”
26. “Square Dance”
27. “Business”
28. “Kill You”
29. “Evil Deeds”
30. "Rap God"
31. “Marshall Mathers”
32. “Just Don’t Give A F–k”
33. “Still Don’t Give A F–k”
34. “Criminal”
35. “The Way I Am”
36. “Airplanes” (with Rihanna)
37. “Stan”(with Rihanna)
38. Sing For the Moment
39. “Toy Soldiers”
40. “Forever”
41. “Berzerk”
42. “Till I Collapse”
43. “Cinderella Man”
44. “My Name Is”
45. “The Real Slim Shady”
46. “Without Me”
47. “Not Afraid”

Act Four
Rihanna joined Eminem on stage to close out the night with:
48. “Diamonds”
49. “We Found Love”
50. “Lose Yourself”
51. “The Monster” 

Dag 8 - Naar San Diego
Onze tijd in Venice Beach zit er helaas alweer op...

We zijn rond een uur of 9 in de auto gestapt voor een rit van 200 kilometer naar San Diego. Na een uurtje filerijden zijn we gestopt bij The Outlets at Orange; een kleine outletmall waar ze onder andere een Nike winkel hadden. Niet heel bijzonder, maar het breekt de rit een beetje.

De snelwegen hier staan echt overal vol. Het lijkt erop dat er nauwelijks een moment is dat er geen file staat. We zaten nu midden op de dag in de auto, maar nog konden we grote delen niet harden dan 30-40 km/uur rijden. De I-405 richting San Diego blijkt dan ook de drukste snelweg in de VS te zijn!

Onderweg is soms nog wel wat leuks te zien, zoals een hond die uit het raamt hangt te chillen:

Of deze mormoonse kerk, vlakbij La Jolla:

Een Chick-fil-a billboard, met koeien die de kip aanprijzen:

Na nog een korte stop bij de Carlsbad Premium Outlets kwamen we rond drie uur aan bij ons hotel. We zitten in het centrum in de buurt van het water, op de 11e verdieping:

's avonds zijn we bij Filippi's Pizza Grotto gaan eten; een van de populairdere restaurants in Little Italy:

Ze hebben hier megagrote pizza's. Je ziet ook iedereen met een doosje in de hand naar huis gaan omdat ze hem niet op krijgen. En ook ik heb een stuk moeten laten staan...

Toen we naar buiten kwamen stond er alweer een aardige rij mensen te wachten voor de deur:

Dag 9 - San Diego
 

Het nieuws van de eerste dag in San Diego...

Vanochtend zijn we na het ontbijt naar de Fashion Show Mall gegaan om voor Valeri een paar Jordans te halen die vandaag gereleased werden. We hadden geen idee hoe dat er in San Diego aan toe ging, maar gelukkig was het rustig:

Er stonden een paar mensen te wachten voor de winkel, maar er waren genoeg paartjes beschikbaar. Nog even staan praten met een gast die in de rij stond. Hij had in 2011 18 uur voor de deur gelegen voor een paar Jordan XI Concords. Die werd redelijk naar toen ik zei dat je die in Nederland gewoon online kon bestellen...

's middags zijn we naar het water gelopen. Aan de kade ligt de Star of India; een boot uit 1963 waar nu een museum in zit:

Maar wij zijn naar een ander museum gegaan; de USS Midway. Dit is een vliegdekschip uit 1945 dat in 2005 uit de vaart is genomen:

Aan boord staan 29 vliegtuigen. De RA-5C Vigilante is een nucleaire bommenwerper die tijdens de Vietnamoorlog veel werd gebruikt als verkenningsvliegtuig:

De Vought F-8K Crusader is een supersonisch vliegtuig uit 1957:

Achterop het dek was een ceremonie aan de gang. Het was niet duidelijk wat de gelegenheid was, maar goed, het zag er leuk uit:

De LTV A-7B Corsair komt uit 1967 en dit was een van de eerste vliegtuigen die op de automatische piloot kon landen op het dek:

De boot is 305 meter lang. Op een varend schip zijn 4500 bemanningsleden aan boord, waaronder 3 kappers en 225 koks. Er wordt dagelijks 378.000 liter diesel verstookt (zo'n 600 liter per kilometer). De top van de mast is 70 meter hoog:

Deze helicopter, een UH-1 Huey Gunship, is een van de bekendste uit de geschiedenis, doordat hij veel gebruikt werd in Vietnam en de beelden daarvan de hele wereld over gingen:

De F-4 Phantom II was een van de beste straaljagers uit de koude oorlog. Hij werd in Vietnam veel gebruikt om MIG's uit de lucht te halen:

De F/A-18 Hornet wordt op dit moment nog steeds (in een sterk verbeterde versie) gebruikt door het Amerikaanse leger:

Het dek van de USS Midway ligt 18 meter boven het water en is gemaakt van 9 centimeter dik staal. Vliegtuigen konden 45 seconden na elkaar landen op het dek! Het schip kon ongeveer 50 km/uur varen, snel genoeg om erachter te kunnen waterskiën.

Na een uur hadden we het wel gezien op de boot, maar gelukkig hebben we de foto nog...

In San Diego wonen 1,3 miljoen mensen. Het is een stad met veel treintjes; trolleys, Amtrak en trams. Er is een tramlijn van San Diego naar de grens met Mexico; 's werelds drukste grensovergang. Op de snelweg is hij maar liefst 30 rijstroken breed.

San Diego is gesticht in 1769. Een vrij oude stad dus, voor Amerikaanse begrippen. Hier een historisch gebouw uit 1926, dat in 2005 volledig gerestaureerd is en waar nu een hotel in zit:

 

Dag 10 - San Diego 

Zondag, een mooie dag om naar het park te gaan. Balboa Park bestaat al sinds 1835 en is daarmee een van de oudste parken in de VS.

Er staat een groot aantal oude gebouwen en musea in het park. Zoals de botanische tuin uit 1915, met meer dan 2100 planten...

... en een lelievijver ervoor:

Het Casa del Prado kwam oorspronkelijk ook uit 1915, maar de huidige versie is herbouwd in 1971:

Onder de 60 meter hoge California Bell Tower is het San Diego Museum of Man gevestigd:

Het Spreckels Orgel is het grootste outdoor-orgel op het westelijk halfrond. Er worden hier wekelijks gratis concerten gegeven:

Bij het Mingei International Museum staan twee beelden van de Franse beeldhouwster Niki de Saint Phalle: Le Poète et sa muse, uit 1998...

... en de Nikigator, uit 2001:

Vanaf Balboa Park zijn we naar Point Loma gereden. Point Loma werd 1542 ontdekt door de Europeanen.

Het Cabrillo National Monument staat er ter nagedachtenis aan die fantastische gebeurtenis:

Je schijnt hier voor de kust goed te kunnen surfen, maar je moet een boot hebben om bij de golven te kunnen komen:

Het Old Point Loma Lighthouse uit 1855 wordt nu niet meer als vuurtoren gebruikt, maar doet dienst als museum.

De vuurtoren staat op 130 meter hoogte en is daarmee de hoogstgelegen vuurtoren in de VS. Met mist en laaghangende bewolking was het vaak lastig voor boten om de vuurtoren te zien, dus vuurde de vuurtorenwachter z'n jachtgeweer af.

Op weg naar Cabrillo National Monument ligt Fort Rosecrans National Cemetery. Als je dan toch ergens begraven moet worden, is dit wel een mooie plek, zo aan de Grote Oceaan:

Door heel Point Loma heen zijn elektriciteitskastjes beschilderd met afbeeldingen die het leven in een stadje aan de zee weergeven:

En in San Diego zie je ook regelmatig murals langs de weg:

's middags hebben we het maar eens een keer rustig aan gedaan en zijn aan het zwembad(je) gaan hangen:

's avonds hebben we bij The Habit Burger Grill gegeten. De hamburgers hier zijn onlangs als lekkerste burgers van Amerika verkozen. En lekker waren ze!

Ze hebben er een hele filosofie achter zitten; dat alles wat erop zit overal op de burger evenveel aanwezig moet zijn en dat lijkt ze aardig te lukken, met een broodje zo breed als de burger en een tomaat zo breed als het broodje...

Op de parkeerplaats voor de deur stond nog een mooie Chevrolet El Camino SS:

's avonds kwam Jose aka Kuzeh naar het hotel toe; een gast die in San Diego woont en een custom Michael Jackson Thriller weerwolfpop heeft gemaakt. Erg cool om in het echt te zien! 

 

Dag 11 - La Quinta

Vandaag zijn we uit San Diego vertrokken richting La Quinta. We zijn eerst naar Las Viejas gereden; een indianenreservaat waar ze een outlet hebben geopend. Er wonen hier 394 indianen die naast de outlet ook een casino en een steakhouse runnen:

Vanaf Viejas zijn we via State Route 79 gereden. Langs deze weg staan een aantal kunstwerken van Ricardo Bredeca. Van een afstand is het net alsof er paarden over de weg springen:

En een stukje verderop heeft hij een ouderwetse postkoets nagemaakt:

Dit deel van de route werd tussen 1858 en 1861 gebruikt door postkoetsen die van Memphis naar San Francisco gingen...

Van SR-79 zijn we een stukje over de California State Route 74 gegaan. Een deel van deze weg is onderdeel van de Pines to Palms Scenic Byway:

De weg gaat door de Santa Ana Mountains en het San Bernardino National Forest.

Vlak voor het einde van de weg heb je nog een mooi uitzichtpunt vanaf waar je de hele Coachellavallei kunt overzien...

... en dan begint de bochtige tocht naar beneden:

We kwamen rond half drie aan in La Quinta. Hier is hier rond de 40 graden; alsof iemand een fohn aan heeft staan de hele dag:

La Quinta is een klein plaatsje dat vooral bekend is om z'n golfbanen. Het vlakbij de rand van de San Andreasbreuk; de 1300 kilometer lange breuklijn die door Californië heenloopt.

Het is hier 's winters overdag nog steeds tussen de 20 en 30 graden en 's zomers is ooit 52 graden gemeten. Gelukkig zit er een zwembad bij het hotel, met water dat meteen lekker op temperatuur is:

Voor zo'n klein dorpje hebben ze trouwens wel behoorlijk wat winkels; Walmart en Target, en zo'n beetje alle varianten fastfood toko's. We hadden "5 Guys Burgers & Fries" nog niet gehad deze vakantie, dus dat kwam mooi uit!

Als tegenhanger van al die caloriebommen hebben ze hebben hier in de supermarkt trouwens opeens erg veel waters met een smaakje staan. En die zijn erg goed te drinken, daar mogen ze er in Nederland ook wel wat meer van gaan verkopen:

 

Dag 12 - La Quinta 

Een dagje relaxen in La Quinta. Het is hier wel een mooie omgeving; alles is aardig groen, tussen de hoge dorre bergen:

Dat groene blijkt dus te komen doordat ze alles 's avonds als een gek besproeien...

... wel mooi hoor...

... maar ook wel bizar als je bedenkt dat er in LA en omstreken 700 van deze borden langs de snelweg staan om mensen bewust te maken van de enorme droogte:

Overdag zijn we nog even naar de Target geweest, in de dollarbakken graaien: 

Er wonen hier zoveel Spaanstaligen dat ze er een afdeling voor hebben. Sterker: sinds maart dit jaar wonen er in California meer latino's (39%) dan blanken (38,8%).

Je blijft je hier trouwens ook verbazen over de prijzen voor levensmiddelen. 2 liter Pepsi voor 65 eurocent!

Het hotel waar we zitten is wel relaxt; de kamers zitten om een groot atrium heen, waar 's ochtends ontbijt is. Elke avond is er een managers reception waar je tussen 17:30 en 19:30 gratis bier en snacks kunt krijgen:

 

Dag 13 - Palm Springs 

Vandaag zijn we een dagje richting Palm Springs gereden. We wilden eigenlijk met een kabelbaan de berg op, maar ze voorspelden onweer op de top, dus dat leek niet zo'n goed plan. Palm Springs is vooral bekend om de windmolens die er staan:

De San Gorgonio Pass Wind Farm staat er al sinds 1980. Er staan hier meer dan 4000 windmolens, die samen voor 615 Megawatt energie zorgen; genoeg om 300.000 huizen mee van energie te voorzien. De hoogste windmolens zijn 49 meter:

Net buiten Palm Springs, in Cabazon, staan een paar levensgrote dinosaurussen: Dinny, uit 1964 en Mr. Rex, uit 1986:

Het heeft 11 jaar geduurd voordat het eerste beeld klaar was. De tweede hebben ze in 5 jaar gebouwd. Beide dino's komen kort voor in de videoclip van Tears For Fears' "Everybody Wants to Rule the World."

In Palm Springs zijn we nog langs het huis van Kenny Irwin gereden. Die gast was pas in een TV-show. Hij maakt grote stalen robots en bouwt er zijn hele tuin mee vol:

Rond de kerst is de hele bende verlicht en dan mag je er komen kijken. Nu bleef het bij over de schutting gluren:

In Palm Springs hebben ze vlak voor het Coachella Festival deze mural nog gemaakt:

 

Dag 14 - Palm Springs 

's ochtends bij het ontbijt stond deze stapel met een stuk of 7 bagels en een lading cream cheese klaar... 

Vreemd genoeg zat er niemand aan die tafel, maar daar kwam snel verandering in toen er een kerel aankwam, met nog twee borden bij zich! Omdat ik weinig zin had in een pak slaag (of dat hij aan m'n been zou gaan knagen) heb ik sneaky een foto vanaf het balkon gemaakt:

Vandaag zijn we alsnog met de Palm Springs Aerial Tramway gegaan:

De kabelbaan is in 1963 geopend. Een groot deel van de kabelbaan is met helicopters opgebouwd. Alleen de eerste toren kon per weg worden bereikt, de overige vier alleen vanuit de lucht. Ze zijn 26 maanden aan het bouwen geweest en in die tijd meer dan 23.000 keer naar boven gevlogen.

In 2000 zijn de cabines vervangen door de huidige versie: een ronde bak die tijdens de rit 360 graden ronddraait. De kabelbaan brengt je in 10 minuten van 800 meter hoogte naar 2600 meter.

Je stapt op in de woestijn en stapt uit in een alpenbos; alsof je in 10 minuten van Mexico naar Alaska gaat! Boven is het ruim 20 graden koeler dan beneden.

Van bovenaf kijk je over de Coachella vallei uit. Hier wordt 95% van de dadels in de VS verbouwd. Je hebt er 350 dagen per jaar zon en de warmste winters in de westelijke US:

Bovenop de berg ligt het Mount San Jacinto State Park:

's avonds zijn de bij Red Robin gaan eten; een hamburgerten die oorspronkelijk uit Seattle komt:

Ze maken hier "gourmet burgers" en hebben een stuk of 20 varianten. Ik had "The Colossus Burger"; een hamburger met Texaanse brisket, uien en barbecuesaus:

Goed spul, in The Home of The Free, The Land of The Burger!

 

Dag 15 - Op naar Las Vegas 

Weg uit de hitte van La Quinta! Op naar de hitte van Las Vegas! We hebben vandaag zo'n 450 kilometer gereden. Eerst een stukje door Joshua Tree National Park:

Het park is genoemd naar de Joshua Trees die hier en in andere koelere delen van de Mojave Desert groeien.

Verder bestaat het park vooral uit rotsen...heel... veel... rotsen:

Voorbij Joshua Tree National Park kom je een klein stukje over de oude Route 66. Vlakbij Amboy staat een boom die vol met schoenen hangt. Schijnbaar zijn er ondertussen meer dan 75 van zulk soort bomen in de VS:

Net daarna kom je langs de Amboy Crater; een krater van een 79.000 jaar oude vulkaan. De krater steekt 80 meter boven het land uit:

Voorbij Amboy zijn we nog een stukje door de Mojave Desert gereden. Vreemd genoeg staan hier nog meer bomen dat in het nationale park:

Na 100 kilometer langs die boompjes rijden heb je het op een gegeven moment ook wel gezien. Ze groeien trouwens niet hard; 7,5 centimeter per jaar in de eerste 10 jaar en daarna nog maar 4 centimeter per jaar.

Als je bijna bij Vegas bent komt je langs de Ivanpah Solar Power Facility; een gigantisch veld vol met 350.000 draaibare spiegels, die zonlicht weerkaatsen naar 3 honderd meter hoge torens. Het project heeft $2.2 miljard gekost en levert nu 392 Megawatt aan energie. De gebundelde zonnestralen kunnen 500 graden celsius worden; langsvliegende vogels verbranden er dus in:

Als je Vegas vanaf de snelweg komt binnen rijden zie je in de verte alle hotels al liggen:

Aan de rechterant Mandalay Bay, waar de Michael Jackson show is waar we maandag heen gaan:

Nadat we hebben ingecheckt zijn we nog even naar de supermarkt en naar de mall gegaan. Ze hebben hier soms wel aparte dingen liggen, zoals Cinnamon Roll, Pumpkin Pie en Blueberry Muffin yoghurt: 

Of deze Pringles in de smaken Jalapeno, Screamin' Dill Pickle, Pizza en Tortilla:

En je ziet opeens veel verschillende soorten aanmaaklimonade, erg populair:

Ze houden hier van Rita: Raz-ber-Rita, Mang-o-Rita, Straw-ber-Rita en Lime-a-Rita; bier gemixt met verschillende smaken:

Een shirt van Biggie, van Invisible Bully:

 

Dag 16 - Las Vegas 

Vanochtend om 7 uur op pad richting Nike Las Vegas in de Caesars Palace Forum Shops. 59.000 vierkante meter winkelcentrum, overdekt met een beschilderd plafond. De mall met de meeste omzet in heel de VS, maar 's ochtends is het verlaten:

Behalve bij Nike dan, want daar staat een man of 50 in de rij voor de nieuwste Jordans, die hier 35 euro goedkoper zijn dan in Europa:

De Air Jordan 3, Sport Blue, oorspronkelijk uit 1988:

Aangezien het hier 40 graden is zijn we overdag langs wat winkels in Vegas gereden. Nog een nieuwe smaak chips gespot, Cappuccino:

En we zijn bij Bass Pro wezen kijken. Een van de grootste outdoorshops in de VS, gok ik: 20.000 vierkante meter groot, twee verdiepingen.

Binnen staat het vol met opgezet wild van over de hele wereld. Een groep leeuwen:

's avonds zijn we over The Strip gelopen. New York, New York, met een 46 meter hoog vrijheidsbeeld en replica's van het Empire State Building en Chrysler Building:

Nep MJ's, ze playbackten een beetje, maar waren vooral bezig om niet in de zon te staan:

The Crystals is een winkelcomplex van 46.000 vierkante meter, ontworpen door Daniel Libeskind, die ook het nieuwe WTC in New York heeft gedaan:

Paris Las Vegas, met een 165 meter hoge kopie van de Eifeltoren. Het hotel heeft $760.000.000 gekost om te bouwen:

Het Flamingo hotel was het derde hotel dat ooit opende op de Strip (in 1946) en is het enige hotel uit die tijd dat nu nog steeds open is. Maffioso Bugsy Siegel was er voor 2/3e eigenaar van:

The Mirage Hotel and Casino heeft een vulkaan voor de deur staan waar elke avond vanaf 20:00 een vuurshow te zien is. Om te voorkomen dat er een gaslucht vanaf komt hebben ze de geur van Pina Colada aan de gastoevoer toegevoegd:

Bij het Cosmopolitan Hotel was een Liberace tentoonstelling: Too Much of a Good Thing Is Wonderful. Ze hadden een Swarovskipak, dat 40 kilo weegt!

Zijn favoriete Baldwin piano, met 200 kilo aan Swarovskikristallen erop, 55.000 stuks:

Aan het eind van de avond zijn we nog even bij Bellagio gaan kijken naar de show met de fonteinen. Ze gebruiken meer dan 1200 spuitstukken en 4500 lampen in de show. Sinds 2005 hebben ze een paar fonteinen die 140 meter de lucht in kunnen schieten:

 

Dag 17 - Las Vegas 

De leeuw voor de deur bij MGM Grand is 14 meter hoog en weegt 45.000 kilo! Het is het grootste bronzen standbeeld in de VS:

Aan de noordkant van Las Vegas Boulevard zit de World Famous Gold & Silver Pawn Shop:

Ze hebben rond de 11.000 artikelen liggen, waarvan er rond de 5.000 verpand zijn. Sieraden worden het meest aangeboden. Oorspronkelijk hadden ze rond de 100 bezoekers per dag, maar door het succes van "Pawn Stars" komen er tegenwoordig meer dan 1000 per dag binnen...

... die verrekte toeristen:

Vanochtend zijn we naar de Premium Outlets North gegaan om nog wat kleding in te slaan. Vlak naast de outlet staat het Lou Ruvo Center for Brain Health, dat ontworpen is door Frank Gehry:

Je hebt vanaf daar ook een mooi uitzicht op de 350 meter hoge Stratosphere Tower:

Aan het eind van de middag zijn we naar het Welcome to Fabulous Las Vegas sign gereden. Het bord staat er al sinds 1959:

's avonds zijn we naar Fremont Street gegaan. Over deze 400 meter lange straat is een 27 meter hoge overkapping gemaakt waar vanaf 20:00 een lichtshow op afgespeeld wordt:

In de overkapping zijn 12 miljoen LED-lampen gebruikt en 550.000 Watt aan muziekvermogen. Er worden verschillende shows op geprojecteerd. Toen wij er waren was er een Rockshow met "muziek" van Heart:

Sinds kort hebben ze op Fremont Street ook een Zipline waar je op 25 meter hoogte onder het verlichte dak doorvliegt:

 

Dag 18 - Las Vegas & MJ 

Vanochtend zijn we naar de garage van Danny "The Count" Koker gegaan. Hij is bekend van de show Counting Cars op History Channel:

 

Hij heeft 58 auto's en een aantal ervan staan tentoongesteld bij de garage, zoals deze Laborghini:

 

Een van de medewerkers is "Horny Mike", die overal horens op maakt, als voorbeeld deze motor die in twee kleuren is gespoten:

 

In een van de afleveringen customized Roli, de Hongaarse schoonmaker/autopoetser, een kleine elektrische auto:

 

Achter de shop stond de bus van Horny Mike:

 

Van de set van de ene realityshow zijn we naar de volgende gereden: Rick's Restoration, bekend van American Restoration, een spinoff van Pawn Stars:

 

Je kan een kleine tour door het bedrijf krijgen, waarbij ze de verschillende ruimtes laten zien waar objecten doorheen gaan als ze gerestaureerd worden. Binnen mocht je geen foto's maken, omdat sommige dingen in toekomstige afleveringen gebruikt worden (en omdat het personeel er gewoon aan het werk is, Tyler liep er rond). In de hal stonden wel een aantal gerestaureerde frisdrankmachines...

 

... en de onvermijdelijke benzinepompen. Dit zijn trouwens de enige apparaten die de shop niet 'werkend' verlaten, omdat je daar een speciale vergunning voor moet hebben:

 

Achter de shop ligt de "bone yard" waar van alles en nog wat klaar ligt om ooit opgeknapt te worden:

 

In een van de afleveringen van Pawn Stars wordt er een golfkarretje gerestaureerd voor "The Old Man". Ze hebben dat karretje teruggekregen en die staat nu buiten zodat je ermee op de foto kunt:

 

Tussen de middag, 10 soorten M&M's bij Walmart:

 

's avonds zijn we naar Mandalay Bay gegaan voor de Cirque du Soleil Michael Jackson "One" show. Eigenlijk was dit dé aanleiding om nog een keer naar Vegas te gaan. Mandalay Bay ligt naast het Luxor Hotel, met de 111-meter hoge piramide:

 

Tussen de hotels loopt een Monorail, uiteraard met MJ One reclame:

 

Het Mandalay Bay Hotel:

 

Binnen staan Michael Jackson gokkasten, met bijbehorende muziek:

Ze hebben een aantal orginele items te leen van de Michael Jackson Estate. De befaamde glittersokken en -schoenen van de Dangerous Tour:

 

En het militaryjasje dat hij aanhad tijdens de uitreiking van de American Music Awards in 1984:

 

Nog snel een foto voordat de show begon:

 

En toen konden we naar binnen. De kaarten had ik al een half jaar geleden gereserveerd, want nu zaten we precies in het midden van de zaal...

 

... met een gangpad voor ons, waar opeens een paar paparazzi uit het niets omhoog sprongen. We schrokken ons allebei echt helemaal kapot!

 

One is de tweede Michael Jackson show van Cirque du Soleil; de eerste show was de rondreizende "Immortal World Tour".

 

Er doen 61 dansers en acrobaten mee aan de show. Er zijn 1804 stoelen in het theater en in elke stoel zitten drie luidsprekers, je zit er dus echt middenin. Alle hits kwamen uiteraard voorbij. Smooth Criminal:

 

Billie Jean, waarbij de hele zaal donker was en je alleen de honderden LED-jes op de pakken zag:  

Er worden in totaal meer dan 1100 outfits gebruikt in de 90 minuten durende show. Het was echt geniaal!

 

Ze hebben voor de show de beschikking gekregen over de originele multitrack opnames. Bij de meeste nummers hebben ze wat kleine dingen aangepast en gemixt, maar bij alle nummers was de zang extra nadrukkelijk aanwezig; erg goed gedaan...

 

Dag 19 - Las Vegas High Roller 

Op onze laatste dag in Vegas zijn we naar de Shelby Factory gegaan. Shelby is het automerk van Carroll Shelby; een Amerikaanse automaker en coureur:

Je kunt een gratis tour volgen die ruim een uur duurt. Tijdens de tour krijg je verhalen te horen over de geschiedenis van Shelby en de auto's die in de hal te zien zijn:

Dit is een Shelby Daytona uit 1964. Het model is losjes gebaseerd op de normale Cobra. Deze auto is speciaal ontworpen om de Ferrari GT's uit die tijd te kunnen verslaan. Met hetzelfde model is de 24-uurs van Le Mans gewonnen. De Daytona kon 310 km/uur:

De Shelby Cobra's werden gemaakt van aluminium, waardoor ze licht en extreem snel waren. Deze hebben ze in 2002 opgepoetst, een klusje dat zo'n 1000 uur in beslag nam:

Hier een nieuwe Shelby 1000 naast de allereerste Shelby Cobra. De GT 1000 Mustang aan de linkerkant heeft 1100PK en kost zo'n $230.000. De Cobra CSX2000 aan de rechterkant is de eerste Cobra ooit. Ze hebben een cash offer van $26.000.000 afgeslagen! De Cobra kostte in 1962 zo'n $6.000:

Aan het eind van de tour mocht je in de fabriekshal kijken waar aan een aantal verschillende modellen gewerkt werd:

's middags zijn we nog een keer over de Strip gelopen. Het was zomaar wat minder warm dan de afgelopen dagen: 35 graden in plaats van 40+:

Achter het Flamingo Hotel is sinds 4 maanden The LINQ geopend: een nieuw winkelgebied, waar uiteraard ook een attractie bij hoort:

Ze hebben hier The High Roller; het hoogste reuzenrad ter wereld. Het is 30 meter hoger dan The London Eye:

Het rad draait rond met een snelheid van 30 centimeter per seconde. Een rondje duurt 30 minuten:

Er zijn 28 cabines en in elke cabine kunnen 40 personen, maar vanmiddag was het nog rustig dus zaten we er met zes man in. De cabines wegen 20.000 kilo per stuk:

Het glas voor de cabines is handgemaakt in Italie en er zitten ook onderdelen uit Nederland in de High Roller:

Van boven heb je mooi uitzicht op de hotels in de buurt. Hier het zwembad van The Flamingo, dat er erg uitnodigend uit zag in de hitte:

Na de High Roller zijn we nog bij de Bellagio Botanical Gardens gaan kijken; een indoor tuin met een voliere met tropische vogels:

De tuin heeft steeds een ander thema. Ze hebben er vijf verschillende, die ze door het jaar heen laten rouleren:

Op weg terug naar het hotel hebben we nog even staan kijken bij de show met de fonteinen. Whitney Houstons versie van The Star Spangled Banner; een mooi nummer om te horen, zo aan het eind van de vakantie...

 

's avonds zijn we nog maar een keer naar Chipotle gegaan voor een burrito met rijst, steak, sla, mais en salsa. Man o man, wat zal ik dit missen!

 

Dag 20 - Naar huis

De laatste dag alweer. We vliegen om 11:15, dus konden mooi rustig aan doen. Vanuit het vliegtuig kon je The Strip nog een keer goed zien:

Na drie uur vliegen waren we op Minneapolis. Daarna een korte stopover en toen zijn we donderdag weer veilig in Amsterdam geland...